مدیریت دولتی
میثم عاقلی؛ فاطمه آجرلو؛ علی رستمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع اخلاقگرایی در سازمانها صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوة جمعآوری دادهها توصیفی پیمایشی بوده و با روش پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) مورد تحلیل قرار گرفت. نمونة آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی 20 نفر از خبرگـان و مـدیران منابع انسانی سازمانهای دولتی در تهران بوده و در بخش کمی، ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع اخلاقگرایی در سازمانها صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوة جمعآوری دادهها توصیفی پیمایشی بوده و با روش پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) مورد تحلیل قرار گرفت. نمونة آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی 20 نفر از خبرگـان و مـدیران منابع انسانی سازمانهای دولتی در تهران بوده و در بخش کمی، 300 نفر از کارکنان ادارات دولتی (سه ادارة پست، تأمین اجتماعی و دادگستری) در شهر تهران بودهاند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از روش مصاحبه و پرسشنامه بهره گرفته شد. جهت سنجش و برازش مدلها از روش تحلیل عاملی تأییدی و نرمافزار لیزرل استفاده شد. نتایج بخش کیفی حاکی از این است که موانع اخلاقگرایی در سازمانها را میتوان در سه حوزة اصلی محیطی (بی‌ثباتی اقتصادی، بی‌ثباتی قانونی و معضلات فرهنگی)، سازمانی (نارضایتی شغلی، عدم حمایت مدیران، عدم آموزشهای کافی، نبودن نظام‌های جامع و اخلاقی و تعارضات اخلاقی) و فردی (ارزشها و باورها، ملاکهای شخصی و نبودن انگیزش) دسته‌بندی کرد. نتایج حاصل از بخش کمی نیز نشان میدهد که در حوزة محیطی عوامل اقتصادی بیشترین تأثیر را بر اجتناب از اخلاقگرایی در سازمان دارد (R=0.48). همچنین در حوزة سازمانی ناضایتی شغلی بیشترین تاثیر را دارد (R=0.50) و در بخش فردی، باورها و ارزشها بیشترین تأثیر را بر عدم اخلاقگرایی در سازمان دارند (R=0.41). مدل مفهومی به دست آمده از مراحل پژوهش میتوانـد بـه‌عنـوان معیاری برای مدیران سازمانها در جهت از بین بردن موانع موجود بر سر راه اخلاقگرایی در سازمانها قرار گیرد.
